Anneliğin en güzel yanlarından biri; çocuğunla birlikte saçmalamanın ve uydurmanın sınırı olmadan dilediğini yapabilmektir. Anne ve çocuklar durup durup bir şeyler uydurma ve oynama potansiyeli yüksek, tehlikeli bir gruptur.
Kerem Hakan kamyon ve kepçesi ile oynuyordu. Kamyona kepçeyle hayali bir şey doldurmaya çalışıyor ama pek tatmin olamıyordu. Mutfaktaki vazomun içerisinde renkli taşlarım vardı. Boşalttım önüne “Al maden çıkar, yükle” dedim. Altın bulmuş gibi sevindi. Hemen işe koyuldu.
Maden ocağından maden çıkardık kırık kepçemizle. Ardından kamyona yükledik. Siyah olan taşlara kömür madeni dedik. Kömür hakkında biraz konuştuk. Kırmızı olan ise yakut oldu. İki taşın yüzeyi birbirinden farklı. Siyah olan biraz daha pütürlü, girintili çıkıntılı. Kırmızı, daha pürüzsüz ve kaygan. Dokunduk bol bol. Hissetmeye çalıştık.
Bu etkinlikle renk gruplama, dokunma duyusunu hassaslaştırma, kavram bilgisi, el-göz koordinasyonu gibi bir çok alanda gelişme şansı bulduk. Aktarma çalışması yaptık. İki madeni tanıdık. Hem eğlendik hem de öğrendik. Kalbimden ise Soma geçti. 3 yıl öncesi için derin bir hüzün hissettim.