Kerem Hakanın bilinçli bir şekilde ilk uçağa binişi. 2 yaşını geçtiği için artık uçakta kendisine ait bir koltuğu var. Kalkış ve inişler sırasında emniyet kemeri takması gerekiyor. Arabadan zaten aşina emniyet kemeri takmaya. Çocuklar bazen itiraz etseler de neden gerekli olduğunu biliyorlar emniyet kemeri takmanın. Bu nedenle araca biner binmez taktırıyorlar kemerlerini.
Ancak çocuk oto koltuklarının emniyet kemerleri biraz teferruatlı. Takmak için iki uç kısmı birbirine geçirip ortak kısıma takmak gerekiyor. çocuklar açma kısmını yapıyor yapmasına ama emniyet kemerini takmayı beceremiyorlar. Ancak uçağın emniyet kemeri, oto koltuğuna nispeten daha kolay. Kerem bunu keşfetti. Hemen uçak etkinlik alanına dönüştü. Kerem belki de yüz defa taktı çıkardı emniyet kemerini. Başarmanın mutluluğunu sonuna kadar çıkardı. Bir günlük yaşam becerisini edinmiş oldu. Bu sırada minik parmaklarda bol bol çalıştı.
Aslına bakarsanız çocuklarla etkinlik yapmak için her zaman düzenlenmiş bir ortam ve seçilmiş materyaller gerekmiyor. Bazen bir yolculuk sırasında, bazen uyumadan hemen önce, bazen bir parkta oturup içimize oksijeni derinlemesine çekerken, bazen ütü yaparken ortaya çıkıveriyor bazı etkinlikler. Çocuklar hem zevk alıyorlar hem gelişiyorlar. Biz etkinlik yapmak için bahane arayanlardanız, ya siz?
