Çocuklar çoğu zaman ebeveynlerinin istemediği şeyler yaparlar. Duvar çizme, yerlere kasıtlı bir şeyler dökme, kanepe yastıklarını yere atma, özel çekmeceleri kurcalama, ütülenmiş kıyafetlerin üzerinde yuvarlanma bunlardan sadece birkaçıdır.
Ebeveynlerin tepkisi ise genel olarak bağırma, ceza, mahrum bırakma ya da daha kötüsü şiddet şeklindedir. Bu durumlar çocuğun bilincinde hiçbir anlam ifade etmezler. Neden cezalandırıldıklarını anlamazlar. Sadece yaptığı davranışı bir dahaki sefere gizli yapması gerektiğini düşünürler.
Bu konuda bir alternatif daha vardır . O da yaptığı davranışın sonucuna katlanmadır.
Aybike Esra dikkatimizin dağıldığı bir noktada kalemi eline almış ve duvarda bir sanat eseri yaratmış. Kızmak bir işe yarayacak mı? Hayır. O zaman yaptığı yanlışın bedelini ben çekmek yerine onun çekmesi daha cazip bir fikir geldi. Bu videoda Aybike yaptığı hatalı davranışı telafi ediyor. Silgi ile duvarda oluşturduğu çizgileri siliyor. Kardeşi de ona yardım ediyor. Hem sorumluluk bilinci hem de kasları gelişiyor 🙂 Yaptığı davranış sonucunda benim ne kadar yorulacağımı da görmüş oluyor. Empatinin gelişmesi açısından da yararlı bir uygulama anlayacağınız.
Çocuklarınız yere bir şey döktüyse; verin eline bezi onlar temizlesinler. Dağıttılarsa toplasınlar. Karşı çıktıkları taktirde inatlaşmaya girmeyin. “Hadi ben de sana yardım edeyim, toparlayalım” deyin. Daha çok işe yarıyor. Çocuklar “Yapacaksın” kelimesinden hoşlanmıyorlar. İkna edici bir üslup kullandığınızda hem işbirliğine daha yatkın oluyorlar, hem de daha sorumlu bireyler haline geliyorlar. Hataları tekrarlama oranları da düşüyor.
